دلم ميخواد راهي انساني و درست براي سربازهاي ايرانم پيدا كنم ، بي شَك
غمگينم ميكند در روزگار كمي دور رفتن به سفارتخانه ها براي موردهاي شخصي و
عقيده اي وچنان مشت گره كرده ولي حالا سكوت ، نه اينكه ان رفتارها درست
بود از نظر شخصي خودم ، نه ، اما پرسشم اين است حالا چه ، يك كشوري چون
پاكستان كه مردمش را مقصر نميدانم اما تُندرو هايش را صد در صد قاتل ، ايا
بايد خواهران و برادراني كه به سفارت خانه ها رفتن كه هنوز هم عقلم جواب
درستي برايش پيدا نميكند ، اينبار عبور كنن و سكوت ؟
اگر اون زمان
درست بوده الان براي سربازان درست نيست ؟ اگر غلط بوده ، حالا چه بايد كرد ؟
كاش بعد از نوشتن و غصه خوردن و دعا كردن كاري هم بتوانم انجام دهم ،
با
همه وجود آماده هستم در كنار همه مردم ايران دوست و انسان دوست و معرفت
دوست هر كاري كه لازم است كه بتوان براي سربازانمان انجام شود را انجام دهم
، هر كاري ، بلند فكر كنيم تا شايد بشود .
منبع
پارسینه